Met een schermproof wordt ook het afdrukscherm van de volgende afdruk gesimuleerd. In het bijzonder kan een mogelijke spiegel of andere storende effecten veroorzaakt door de printscreen van tevoren gezien worden.
Er zijn twee verschillende varianten mogelijk. Enerzijds worden de 1-bit gegevens die gerasterd en gedeeltelijk opgelegd zijn voor de productie van de drukplaten in de RIP teruggevoerd naar de proofs software, waar ze opnieuw samengesteld worden en vervolgens proefgedrukt. Aan de andere kant kunnen sommige proefdruksystemen ook drukschermen simuleren zonder gebruik te maken van eerder gescheiden 1-bit gegevens. In dit geval worden de schermhoek, de schermpunt en de schermregel in het proofingsysteem gespecificeerd, waarna het systeem de printscreen simuleert.
Proefdruksystemen zoals het Kodak Approval systeem zijn ideaal voor halftoonproeven. Dankzij hun hoge resolutie kunnen ze printscreens extreem goed simuleren en zijn ze veel beter dan de meer gangbare inkjetsystemen. Vanwege de hoge aanschaf- en verbruikskosten zijn ze buiten de VS echter nooit echt populair geworden.
Vooral de laatste jaren zijn halftoonproeven veel zeldzamer geworden in de proefdrukpraktijk en worden nu meestal alleen nog gebruikt voor proefdrukken binnen een drukkerij. Tegenwoordig vertrouwen dienstverleners voornamelijk op inkjet proefdrukken zonder raster, omdat deze aanzienlijk grotere kleurruimtes hebben en de kosten van een proefdruk tot 90% lager zijn in vergelijking met systemen zoals de Kodak Approval. De hogere moderne drukschermen en andere rastermethodes zoals hybride rasters en frequentiegemoduleerde rasters hebben ook het risico op moiré-effecten aanzienlijk verminderd in vergelijking met de drukomstandigheden van 10 jaar geleden. Tegenwoordig ligt de nadruk meer op de kleurnauwkeurigheid van proefdrukken en de reproductie van speciale kleuren dan op de simulatie van halftonen.
